Als rayon-vertegenwoordiger van landbouwmachines werkte ik in Zuid-Nederland en België. Dag en nacht was ik met mijn werk bezig, gemiddeld was ik zo’n zestig uur van huis. Opeens kon ik mijn linkerbeen niet goed meer gebruiken — lopen werd steeds lastiger en regelmatig verzwikte ik mijn enkel. Vermoeidheid was al een paar jaar een klacht: ik dacht dat ik tegen een burn-out aanzat.

De fysiotherapeut verwees me door naar de huisarts, en die stuurde me naar de neuroloog. Na een kwartier concludeerde ze dat er iets mis was in mijn hoofd. Ze maakte een scan van mijn hersenen en mijn rug. Het was MS.

Voor het eerst ziekmelden
Na de diagnose volgde ik in het ziekenhuis een revalidatieprogramma. Hierbij waren een revalidatiearts, een psycholoog, een ergotherapeut en een fysiotherapeut betrokken. Het moeilijkste hieraan? Voor het eerst moest ik me een paar uur per week ziekmelden. En dan waren dit alleen de uren voor het revalidatieprogramma. Na het programma wist ik niet hoe ik met mijn energielevel moest omgaan. Mijn werkgever wilde me begeleiden, maar hij wist niet goed hoe. Ook door de afstand tussen bedrijf in Stiens (Friesland) en mijn woonplaats Ledeacker (Noord-Brabant).

Hulp van een MS-coach
Via iemand anders die ook MS heeft, zag ik een folder over een werkcoach van MS Vereniging Nederland. Ik belde op, legde mijn verhaal uit en vroeg of ze me kon helpen. Na een intakegesprek zag coach Maria van Nies goede mogelijkheden om me te ondersteunen. Mijn werkgever betaalde de helft van de kosten, en mijn arbeidsongeschiktheidsverzekeraar de andere helft.

Energiegebruik in kaart brengen
Samen met Maria bracht ik mijn energiegebruik over de dag in kaart. In een schema vulde ik in wat ik per dag deed, en hoe ik me daarbij voelde. Mijn MS-coach bracht dan een lijn in mijn vermoeidheid. Eerst was dat lastig omdat het soms in de middag ineens weer iets beter ging. Later splitsten we mijn vermoeidheid op in vermoeidheid in mijn hoofd en in vermoeidheid in mijn lichaam. Resultaat: als ik moe in mijn hoofd ben, en ik ga iets actiefs als tuinieren doen, dat mijn hoofd weer een beetje energie terugkrijgt.

‘Wat kost het, en wat levert het op?’
We spraken ook over autorijden. Na een uur moest ik even pauzeren, en sowieso moest ik minder bellen, iets wat ik als vertegenwoordiger constant deed. Best wel lastig voor een workaholic als ik. Maria gaf me ook veel handige tips. Eentje die ik niet snel vergeet: ‘Wat kost het, en wat levert het op?’ Bij elke grote inspanning vraag ik me vooraf af of de vermoeidheid me waard is. En dit werkt goed voor mij. Helaas moest ik mijn werk opgeven, maar Maria’s tips geven me in het dagelijks leven veel plezier. Maria bedankt!

Hans Cornelissen