Werken en MS , hoe werkt dat nu eigenlijk voor mij?

“Ja, maar tijdens een vakantie voelt iedereen zich toch veel beter?”

Zomaar een (goedbedoelde) opmerking van een collega, die ik altijd wel erg lastig vind om te incasseren. Ik heb de neiging om me te gaan verantwoorden; om uit te leggen dat het voor mij een wereld van verschil is (vakantie of werken) en dat ik heel veel tijd nodig heb om te wennen aan een nieuw ritme. Ik wil vertellen dat ik na een eerste werkdag echt niets meer kan en gebroken op de bank lig, dat ik alle hulptroepen in moet zetten om alles rondom het gezin te regelen, dat ik chagrijnig en gefrustreerd ben en dat ik me echt even af moet zonderen om mijn mindset weer positief te krijgen. Maar die dingen spreek ik niet uit. Ik houd ze voor mezelf, omdat ik ook begrijp dat mensen die gezond zijn niet kunnen weten hoe het is (gelukkig maar). Ik wil ook niet alleen maar met ellendige verhalen aan komen. Daar wordt niemand vrolijk van en ikzelf ook niet. Ik weet dat het altijd weer beter gaat en dus neem ik het voor lief. Maar heel af en toe zou het weleens fijn zijn als het wel zichtbaar was.

Op zulke momenten vraag ik me af waarom ik persé wilde blijven werken. Gelukkig verdwijnt dit gevoel altijd weer als mijn lichaam eenmaal gewend is en ik een goede balans heb gevonden. Een balans van veel rust pakken om die paar uur te kunnen blijven werken. Dat ik er heel veel voor moet laten, vind ik op sommige momenten echt moeilijk. Sociale contacten staan op een veel lager pitje dan in de vakanties en mijn avonden bestaan uit rustig aandoen en op tijd naar bed. Soms voel ik me net een bejaarde oma die nog net niet achter de geraniums zit 😊 maar gelukkig levert het werken me wel een positief gevoel op en dit zorgt ervoor dat ik wil blijven werken.

Van mijn collega’s vergt het ook verdraagzaamheid: Ik ben geen stabiele factor en ik ben beperkt aanwezig. Ik heb een stille werkplek nodig, anders functioneer ik niet. Ik kan aan sommige activiteiten niet mee doen, ik ben niet aanwezig bij feesten en partijen en ben weinig in de personeelskamer als het daar erg druk is ,en zo kan ik nog wel even doorgaan. Dit zorgt voor een andere band met collega’s. Ik probeer wel altijd open en eerlijk te communiceren. Zo heb ik mijn collega’s informatie gestuurd over MS en ik heb ook de link van mijn persoonlijke blog gegeven. Niet iedereen doet daar wat mee en dat is prima, maar het geeft mij een goed gevoel: ik heb hier niet voor gekozen en ik maak er het beste van. Ik vind mijn werk en de contacten met collega’s te fijn om het op te geven en daarom houd ik het vol. Het geeft ook positieve energie en laten we eerlijk zijn: Het is ook wel eens fijn om te kunnen zeggen: “Ik ben moe, want ik heb gewerkt!”

Liefs Paula